MEHMET EMİN ÇOŞKUN YAZDI
MEHMET ÇOŞKUN YAZDI.
KOMŞULARIMIZ:
-Değerli arkadaşlar daha önce bu yazımı paylaşmıştım, düzeltme yaparak tekrar paylaşıyorum.-
Ben Mehmet Emin Coşkun’un oğlu Mehmet.
Bir akşam evde oturur iken Kale Mahallesi’nde oturan eski komşularımız aklıma geldi. Ben ve yaşı bana yakın olan mahalle sakinlerimiz bu komşularımızın büyük çoğunluğunu tanırlar. Bunları buradan anarken arkalarından belki bir Fatiha okuyanı kalmamış olanlar vardır, hem onlara bir Fatiha okunmasını sağlamak hem de geçmişe doğru giderek onları rahmetle anmak, mahallemizden olanları geçmişe götürmek için bunları yazıyorum. Hepsine de Allah rahmet eylesin.
Sol tarafımızda PTT’de çalışan Derviş amca vardı; elinde deri çantası kambur bir şekilde işine giderken ve gelirken bazen yanaklarımı okşaması, Öğretmen Durdu Gürses. Alirıza Gören. Sağ tarafımızda Durdu Peker; annesi Yeter bacı, hanımı Eşe Fatma abla o şartlarda serada maydanoz üretip satmaya götürdüğü daha dün gibi aklımda, biraz ilerde elinde bastonu ile İsmail Peker ve eşi Nasife abla vardı. İsmail amcanın kendini yormadan yavaş yavaş yürüdüğünü görür gibiyim. Karşımızda aynı zamanda teyzemin kocası olan tahsildar oğlu nam-ı diğer sofu Mehmet Can amcamız kaşlarını çattı mı kimse karşısında duramaz o çatık kaşın arkasında öyle bir merhamet vardı ki onu şimdi anlıyorum. Müftülerin Ziya emminin hanımı Fadime ablayı anmadan geçmeyelim dedim.
Karşımızda Nazmi Bayazıt ve eşi Aliye Hanım teyzenin birbirlerine olan sevgi ve saygısını hala takdir ederim. Oğulları Şakir abinin Mamoşum nasılsın demesi kulaklarımda yankılanıyor. Yine Nazmi Bayazıt amcanın kiracıları kanun çalarak bizleri dinlendiren öğretmen Ahmet Köker ve eşi Perihan Köker. Sabri Bayazıt amcanın beyaz sakallı hali ve sigara içtiği sarı renkli emziği hala gözümün önünde. Oğulları Dr.Hasan ve kardeşi Hüseyin Bayazıt. Nazmi bey amcanın çocuklarına bakan Hatçenin Sabri Bey diyemeyerek “babı bağ, babı bağ” demesini hala duyar gibiyim.
Kömbeci Mehmet Sönmez’in mavi Renosu eşi Namiya ablanın “Mamedim nasılsın demesi” dün gibi aklımda. Ömer Osman (Biner) amcanın şu meşhur sözü “Maraş’ta da ne kadar bakır varmış.” sözü hala söylenir. Üst tarafta Hüseyin Onbaşı ve sert bakışlı, kapılarının önünden geçmeye korktuğum eşi; Esme teyze. Ali Çiftçi. Afşinbey ilkokulunun karşısında Murtaza Hüseyin Yıldırım, Mevlut Gedikbaşı. Hakkı Aydoğan. Muhittin Pemik. Tuzsuz Ömer Bozok ve oğlu Bekir Bozok. Demirci Ahmet Aksoy ve genç yaşta hayatlarını kaybeden oğulları Alaattin, Davut, Yusuf, Hikmet ve Zeki. Kösebalabanlardan Gerimterli Mevlit Kösebalaban bahçe komşumuz Hanifi Kösebalaban eşi Hacı Emine abla, Hasan Kösebalaban, oğlu radyocu Yaşar Kösebalaban sessiz ve sakin birer insanlardı.
Kışlalı Tebernuş Toprak ve eşi Fadime abla. Kalada postacı Abdullah Çelebipekin ve iyi bir avcı olan kardeşi Ahmet Çelebipekin.Kadir Hamiş.Yemliha Geçer ve oğlu Teber Geçer. İbrahim Canpolat. Benimde ebem olan Ebe Habba . Kalaycı Süleyman Ertekin. Miktat Kaya ve eşi Döndü bacı. Hasan Koç, eşi Rabia abla ve oğlu sıkı F.B.li meşhur berber Beşer. Dişçi Hasan emmi mahallemiz sakinlerinin diş doktoruydu. Alt tarafında Şahanın Hatçe derlerdi, kimsesi varmıydı bilemiyorum. Biraz ilerde Afşin- Elbistan arabalararının simsarı Mekselina Gök. Saatçi Bayram Sekman ve oğlu Nuri Sekman.
Dirgenlerden Abbas Binboğa. Oğlu Ali Binboğa. Mehmet ve Abdullah Barutçu. Kelo Mehmet Terzi. Yapıcı Mustafa’nın Rahmetli oğlu Selami’yi akşamları eve çağırırken o gür sesi bizim eve kadar gelirdi. Terzi Kadir amcanın enter kamyonunu, yine genç yaşta vefat eden oğlu İlhami, yapı ustası Nazım ustanın sessiz ve sakin tavrı tahsildar olan bağ komşumuz Kelecoğlu Mevlit, java motoru ile öğretmen Muharrem Özdemir. Yine java motoru ile sağlık memuru Mustafa Topaktaş. Yapı ustası Durmuş Ceyhan’ın eli arkasında evine gidişi hala gözlerimin önünde. Çoğulhanlı kır Yusuf ve yine genç yaşta hayatlarını kaybeden Fevzi Özgül hocam ve Atlas Spor futbol takımının geçilmez defans oyuncusu Ali Özgül. Türk Alisilerin Ali Aksakal. İzzet Açıkgöz. Benimde dayım olan Mehmet Kayabaşı. Yapı ustalarımızdan sert bakışlı yumuşak kalpli Pemik Omar. Pemik Hacı. Hacı Hasan Vural amcanın; kırmızı, burnu kesik BMC si. Zopallerin Mustafa ve Cemil Özsoy. O yıllarda tek kişilik somya, çekyat üreten sanatkar Hacı Osman Gözükara. yürürken ayakları gıcır gıcır ses çıkartan Meksen Eşit. Goscuların demirci Mustafa Gönen. Kardiyan Mehmet Arslan. Şevket Topaktaş ve oğlu okul arkadaşım rahmetli Bünyamin. Cevdet Aldoğan. Tapudan emekli Mahmut Kaya. Müftülerin Alirıza Kaynak. Kızılcıklı İbiş emmi. Afşin’de çocukların okuması için mücadele eden zili çalarken arada bir o zil ile kafamıza vuran ortaokul yetkilisi ZORRO Muharrem Tunç. Baytar Ahmet Güneş. Ziraat bankasında çalışan Meleğin Osman. Afşinbey ilkokulunun Yetkili görevlisi Hüseyin Aycan; hanımı Eşe bacı, oğlu Ali Aycan. Devlet hastanesinin baş aşçısı Ömer Ali Aycan, babası çolak Mamet. Öğretmenlerden İhsan Kaynak, Mehmet Aycan, Ali Yetgin ,Ali Doğan ve herkesin öğretmeni olan Ömer Adil Güzel. Hötcetlinin Kadir, Hasan, Ömer Ali, Veli ve oğlu Ahmet Bor. Anaları Cennet bacı. Şimdiki Afşin ekmeğin yerinde oturan Seyit Ahmet Çapar ve genç yaşta rahmetli olan oğlu askılı pantoluyla güzel giyinen nam-ı diğer Apis Kemal Çapar. Dişçi Yusuf Demir ve oğlu Hikmet. Afşin’in imarında emeği olan Emin Zamanoğlu. Cevlanlıoğullarından fırıncı Haşim Özdemir. Müdürün Ali Canbolat. Ava çok meraklı olan kekliğini yanından ayırmayan Tevfik Akkaya (Ağayı) ve hanımı Fındık abla. Gazeteci Yemliha Ongun. Çulfaların Bekir, İsmail, Ali Arslan ve Orhan Gencebay hastası oğulları Bal Osman Arslan. Kel Ahmet Peker. Sineklili Hacı Kaya. namı meşhur Deli Sefer ve Babası Hüseyin emmi, ve son olarak Mahallemizde muhtarlık yapan Hasan Hamiş ve Hasan Ongun.
Bu yukarda adını saydıklarım ve rahmetle andığım insanlara ve unuttuğum, ebediyete intikal edenlere, birer Fatiha bağışlamanız dileği ile…
Sağlıcakla kalın. Saygılarımla. Mehmet Coşkun
KOMŞULARIMIZ:
-Değerli arkadaşlar daha önce bu yazımı paylaşmıştım, düzeltme yaparak tekrar paylaşıyorum.-
Ben Mehmet Emin Coşkun’un oğlu Mehmet.
Bir akşam evde oturur iken Kale Mahallesi’nde oturan eski komşularımız aklıma geldi. Ben ve yaşı bana yakın olan mahalle sakinlerimiz bu komşularımızın büyük çoğunluğunu tanırlar. Bunları buradan anarken arkalarından belki bir Fatiha okuyanı kalmamış olanlar vardır, hem onlara bir Fatiha okunmasını sağlamak hem de geçmişe doğru giderek onları rahmetle anmak, mahallemizden olanları geçmişe götürmek için bunları yazıyorum. Hepsine de Allah rahmet eylesin.
Sol tarafımızda PTT’de çalışan Derviş amca vardı; elinde deri çantası kambur bir şekilde işine giderken ve gelirken bazen yanaklarımı okşaması, Öğretmen Durdu Gürses. Alirıza Gören. Sağ tarafımızda Durdu Peker; annesi Yeter bacı, hanımı Eşe Fatma abla o şartlarda serada maydanoz üretip satmaya götürdüğü daha dün gibi aklımda, biraz ilerde elinde bastonu ile İsmail Peker ve eşi Nasife abla vardı. İsmail amcanın kendini yormadan yavaş yavaş yürüdüğünü görür gibiyim. Karşımızda aynı zamanda teyzemin kocası olan tahsildar oğlu nam-ı diğer sofu Mehmet Can amcamız kaşlarını çattı mı kimse karşısında duramaz o çatık kaşın arkasında öyle bir merhamet vardı ki onu şimdi anlıyorum. Müftülerin Ziya emminin hanımı Fadime ablayı anmadan geçmeyelim dedim.
Karşımızda Nazmi Bayazıt ve eşi Aliye Hanım teyzenin birbirlerine olan sevgi ve saygısını hala takdir ederim. Oğulları Şakir abinin Mamoşum nasılsın demesi kulaklarımda yankılanıyor. Yine Nazmi Bayazıt amcanın kiracıları kanun çalarak bizleri dinlendiren öğretmen Ahmet Köker ve eşi Perihan Köker. Sabri Bayazıt amcanın beyaz sakallı hali ve sigara içtiği sarı renkli emziği hala gözümün önünde. Oğulları Dr.Hasan ve kardeşi Hüseyin Bayazıt. Nazmi bey amcanın çocuklarına bakan Hatçenin Sabri Bey diyemeyerek “babı bağ, babı bağ” demesini hala duyar gibiyim.
Kömbeci Mehmet Sönmez’in mavi Renosu eşi Namiya ablanın “Mamedim nasılsın demesi” dün gibi aklımda. Ömer Osman (Biner) amcanın şu meşhur sözü “Maraş’ta da ne kadar bakır varmış.” sözü hala söylenir. Üst tarafta Hüseyin Onbaşı ve sert bakışlı, kapılarının önünden geçmeye korktuğum eşi; Esme teyze. Ali Çiftçi. Afşinbey ilkokulunun karşısında Murtaza Hüseyin Yıldırım, Mevlut Gedikbaşı. Hakkı Aydoğan. Muhittin Pemik. Tuzsuz Ömer Bozok ve oğlu Bekir Bozok. Demirci Ahmet Aksoy ve genç yaşta hayatlarını kaybeden oğulları Alaattin, Davut, Yusuf, Hikmet ve Zeki. Kösebalabanlardan Gerimterli Mevlit Kösebalaban bahçe komşumuz Hanifi Kösebalaban eşi Hacı Emine abla, Hasan Kösebalaban, oğlu radyocu Yaşar Kösebalaban sessiz ve sakin birer insanlardı.
Kışlalı Tebernuş Toprak ve eşi Fadime abla. Kalada postacı Abdullah Çelebipekin ve iyi bir avcı olan kardeşi Ahmet Çelebipekin.Kadir Hamiş.Yemliha Geçer ve oğlu Teber Geçer. İbrahim Canpolat. Benimde ebem olan Ebe Habba . Kalaycı Süleyman Ertekin. Miktat Kaya ve eşi Döndü bacı. Hasan Koç, eşi Rabia abla ve oğlu sıkı F.B.li meşhur berber Beşer. Dişçi Hasan emmi mahallemiz sakinlerinin diş doktoruydu. Alt tarafında Şahanın Hatçe derlerdi, kimsesi varmıydı bilemiyorum. Biraz ilerde Afşin- Elbistan arabalararının simsarı Mekselina Gök. Saatçi Bayram Sekman ve oğlu Nuri Sekman.
Dirgenlerden Abbas Binboğa. Oğlu Ali Binboğa. Mehmet ve Abdullah Barutçu. Kelo Mehmet Terzi. Yapıcı Mustafa’nın Rahmetli oğlu Selami’yi akşamları eve çağırırken o gür sesi bizim eve kadar gelirdi. Terzi Kadir amcanın enter kamyonunu, yine genç yaşta vefat eden oğlu İlhami, yapı ustası Nazım ustanın sessiz ve sakin tavrı tahsildar olan bağ komşumuz Kelecoğlu Mevlit, java motoru ile öğretmen Muharrem Özdemir. Yine java motoru ile sağlık memuru Mustafa Topaktaş. Yapı ustası Durmuş Ceyhan’ın eli arkasında evine gidişi hala gözlerimin önünde. Çoğulhanlı kır Yusuf ve yine genç yaşta hayatlarını kaybeden Fevzi Özgül hocam ve Atlas Spor futbol takımının geçilmez defans oyuncusu Ali Özgül. Türk Alisilerin Ali Aksakal. İzzet Açıkgöz. Benimde dayım olan Mehmet Kayabaşı. Yapı ustalarımızdan sert bakışlı yumuşak kalpli Pemik Omar. Pemik Hacı. Hacı Hasan Vural amcanın; kırmızı, burnu kesik BMC si. Zopallerin Mustafa ve Cemil Özsoy. O yıllarda tek kişilik somya, çekyat üreten sanatkar Hacı Osman Gözükara. yürürken ayakları gıcır gıcır ses çıkartan Meksen Eşit. Goscuların demirci Mustafa Gönen. Kardiyan Mehmet Arslan. Şevket Topaktaş ve oğlu okul arkadaşım rahmetli Bünyamin. Cevdet Aldoğan. Tapudan emekli Mahmut Kaya. Müftülerin Alirıza Kaynak. Kızılcıklı İbiş emmi. Afşin’de çocukların okuması için mücadele eden zili çalarken arada bir o zil ile kafamıza vuran ortaokul yetkilisi ZORRO Muharrem Tunç. Baytar Ahmet Güneş. Ziraat bankasında çalışan Meleğin Osman. Afşinbey ilkokulunun Yetkili görevlisi Hüseyin Aycan; hanımı Eşe bacı, oğlu Ali Aycan. Devlet hastanesinin baş aşçısı Ömer Ali Aycan, babası çolak Mamet. Öğretmenlerden İhsan Kaynak, Mehmet Aycan, Ali Yetgin ,Ali Doğan ve herkesin öğretmeni olan Ömer Adil Güzel. Hötcetlinin Kadir, Hasan, Ömer Ali, Veli ve oğlu Ahmet Bor. Anaları Cennet bacı. Şimdiki Afşin ekmeğin yerinde oturan Seyit Ahmet Çapar ve genç yaşta rahmetli olan oğlu askılı pantoluyla güzel giyinen nam-ı diğer Apis Kemal Çapar. Dişçi Yusuf Demir ve oğlu Hikmet. Afşin’in imarında emeği olan Emin Zamanoğlu. Cevlanlıoğullarından fırıncı Haşim Özdemir. Müdürün Ali Canbolat. Ava çok meraklı olan kekliğini yanından ayırmayan Tevfik Akkaya (Ağayı) ve hanımı Fındık abla. Gazeteci Yemliha Ongun. Çulfaların Bekir, İsmail, Ali Arslan ve Orhan Gencebay hastası oğulları Bal Osman Arslan. Kel Ahmet Peker. Sineklili Hacı Kaya. namı meşhur Deli Sefer ve Babası Hüseyin emmi, ve son olarak Mahallemizde muhtarlık yapan Hasan Hamiş ve Hasan Ongun.
Bu yukarda adını saydıklarım ve rahmetle andığım insanlara ve unuttuğum, ebediyete intikal edenlere, birer Fatiha bağışlamanız dileği ile…
Sağlıcakla kalın. Saygılarımla. Mehmet Coşkun